Czym jest sakrament bierzmowania w rozumieniu Katechizmu?

"Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do "sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego", którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, "przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej".

Bardzo wcześnie do gestu wkładania rąk dodawano namaszczenie wonną oliwą (krzyżmem), aby lepiej wyrazić dar Ducha Świętego. To namaszczenie wyjaśnia imię "chrześcijanin", które znaczy "namaszczony" i bierze początek od imienia samego Chrystusa, "którego Bóg namaścił Duchem Świętym" (Dz 10, 38). Obrzęd namaszczenia istnieje do naszych czasów zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Dlatego właśnie ten sakrament nazywa się na Wschodzie chryzmacją, namaszczeniem krzyżmem lub myronem, oznaczającym "krzyżmo". Na Zachodzie nazwa bierzmowanie (confirmatio) sugeruje, że ten sakrament utwierdza chrzest i równocześnie umacnia łaskę chrzcielną.

W obrzędzie sakramentu bierzmowania należy uwzględnić znak namaszczenia oraz to, co namaszczenie oznacza i wyciska, czyli pieczęć duchową. Namaszczenie w symbolice biblijnej i starożytnej posiada wielkie bogactwo znaczeniowe. Oliwa jest znakiem obfitości oraz radości; oczyszcza (namaszczenie przed kąpielą i po niej) i czyni elastycznym (namaszczanie atletów, zapaśników); jest znakiem uzdrowienia, ponieważ łagodzi kontuzje i rany; udziela piękna, zdrowia i siły.

Przez namaszczenie bierzmowany otrzymuje "znamię", pieczęć Ducha Świętego. Pieczęć jest symbolem osoby, znakiem jej autorytetu, znakiem posiadania przedmiotu - niegdyś w taki sposób naznaczano żołnierzy pieczęcią ich wodza, a także niewolników pieczęcią ich pana. Pieczęć potwierdza autentyczność aktu prawnego lub dokumentu, ewentualnie zapewnia jego tajność.

Uroczyste pożegnanie młodzieży z Kościołem w obecności biskupa?

Przez częsty brak rozumienia wagi tego sakramentu, traktowany jest on jako zło konieczne, coś co będzie później potrzebne jedynie do tego, by zostać rodzicem chrzestnym. Jeśli poważnie podchodzi się do wiary, bierzmowanie powinno być jej potwierdzeniem i umocnieniem (jest to SAKRAMENT! - widzialny znak niewiedzialnej łaski), dopełnieniem tego, co w imieniu małego dziecka powiedzieli w dniu chrztu rodzice, jak wyżej zacytowano z Katechizmu. Teraz, już w pełni świadomie, człowiek ma możliwość ponownego wyznania wiary i wyrażenia gotowości do dzielenia się Ewangelią z innymi. 

Jak wygląda przygotowanie?

W naszej parafii, zgodnie z wytycznymi Konferencji Episkopatu Polski, przygotowanie trwa dwa lata i zaczyna się w 8 klasie szkoły podstawowej. Spotkania odbywają się w I niedzielę miesiąca (grupa rozpoczynająca) i w II niedzielę miesiąca (grupa kontunuująca) po Mszach wieczornych. Za początkujących odpowiedzialny jest ks. Tomasz, za grupę kontynuującą - ks. Michał. Wszelkie pytania odnośnie bierzmowania można kierować bezpośrednio do nich.

A co z dorosłymi?

Dorośli, którzy chcą przyjąć sakrament bierzmowania powinni w swojej parafii uzyskać skierowanie na przygotowanie do bierzmowania - właśnie dla dorosłych - bądź też po prostu znaleźć w Internecie informacje, gdzie takie spotkania się odbywają i tam się udać. W razie wątpliwości, prosimy o kontakt z kancelarią parafialną.